Κωδικός:Κ/ΚΣΤ ΕΠΚΑ/Α4/44
Θέση:ΚΣΤ΄Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων
Κατηγορία:Έργο Πλαστικής
Είδος:Άγαλμα
Υποδιαίρεση:Άγαλμα Γυναικείο
Χρονολόγηση:Τέλη 4ου αιώνα
Κατάσταση Διατήρησης:Συγκολλημένο
Υλικό:Μάρμαρο
Περιγραφή:Ακέφαλο άγαλμα όρθιας ενδεδυμένης γυναικείας μορφής, υπερφυσικού μεγέθους. Το άγαλμα σώζεται από την πλίνθο ως τη βαθειά κοιλότητα στο ύψος των ώμων για την ένθεση του κεφαλιού μαζί με το λαιμό. Το αριστερό χέρι σώζεται περίπου ως τον αγκώνα και το δεξί σχεδόν ως το μέσο του βραχίονα. Τα ελλείποντα τμήματα των χεριών ήταν κατασκευασμένα σε ιδιαίτερο τεμάχιο μαρμάρου όπως φαίνεται σαφέστατα από την κατεργασία. Λείπουν ακόμη το πρόσθιο τμήμα του αριστερού άκρου ποδιού, μαζί με το ψηλό κάττυμα του πέδιλου και σε άλλο σημείο, μικρό κομμάτι από την πλίνθο. Και τα δύο αυτά σπασίματα φαίνονται πρόσφατα. Ισχυρές- παλιές- και άλλες αποκρούσεις υπάρχουν σους μαστούς. Κατά τόπους διαπιστώνονται κακώσεις ? άλλες παλιές και άλλες πρόσφατες, φθορές ίζημα και λέκιασμα καστανομέλανου χρώματος στην πλάτη, σε δυο πλατιές οριζόντιες ζώνες στους γλουτούς και σε μεγάλη έκταση στην κύρια όψη με εξαίρεση το κατώτερο τμήμα όπου η επιφάνεια του μαρμάρου είναι πολύ καθαρή (η περιγραφή του αντικειμένου γίνεται πριν από τον καθαρισμό του αγάλματος).Η γυναίκα στηρίζει το βάρος του σώματος στο αριστερό πόδι από το οποίο δηλωνόταν πλαστικά μόνο το ελλειπόν πρόσθιο τμήμα του άκρου ποδιού κάτω από την παρυφή του χιτώνα, και λυγίζει το άνετο δεξί σκέλος. Το τελευταίο είναι πολύ δυνατά τονισμένο. Το αριστερό χέρι πρέπει να ήταν έντονα λυγισμένο προς τα εμπρός. Η μορφή φοράει πολύπτυχο ποδήρη χιτώνα με κοντές κουμπωμένες στο πλάι χειρίδες ζωσμένο κάτω από το στήθος και γύρω από τις μασχάλες, και ιμάτιο. Η διαφορετική υφή του υφάσματος των δύο ενδυμάτων είναι ευκρινής. Ο χιτώνας είναι λεπτός και διαφανής το ιμάτιο είναι κρουστό. Κάτω από την τραχηλιά του χιτώνα ανάμεσα στα στήθη, σχηματίζονται περίτεχνες πτυχώσεις. Η οργάνωση σε λεπτές δέσμες πτυχών ? πιο πυκνές στο πλάι, πιο αραιές κάτω από το ψηλό ζώσιμο εμπρός επιτρέπει να τονιστούν τόσο η αφθονία του υφάσματος όσο και η διαφάνειά του και να αναδειχθεί η σφιχτή γυναικεία νεανική σάρκα. Στην πλάτη και πάνω στο προβεβλημένο δεξί πόδι στο τμήμα του χιτώνα που επανεμφανίζεται κάτω από το ιμάτιο το ύφασμα παρουσιάζει ένα λεπτοδουλεμένο «πλισέ» Στο υπόλοιπο κατώτερο τμήμα του χιτώνα οι πτυχές αποδίδονται με κάθετες αυλακώσεις βαριές, πυκνές και πλούσιες. Το ιμάτιο αφήνει ακάλυπτο όλο το επάνω τμήμα του κορμού και του επιτρέπει να αναπνέει ελευθέρα. Το βαρύ ένδυμα τυλίγει τον αριστερό πήχυ, διατρέχει λοξά την πίσω όψη και επανεμφανίζεται πάνω από το δεξιό ισχίο. Το αναδιπλωμένο άκρο του ένα ταραγμένο περιδίνισμα των πτυχώσεων χαμηλώνει βαραίνοντας κάτω από τον αφαλό για να υψωθεί και πάλι προς την αριστερή πλευρά. Εκεί συναντά το άλλο άκρο του ιματίου που συγκρατείται πάνω στο σώμα από τον καλλυμένο αριστερό πήχυ και πέφτει με ανήσυχους κυματισμούς . Το κάτω τμήμα του ιματίου αποδίδεται στην αριστερή πλευρά, αρκετά, λιτά σχηματίζοντας πλατιές επιφάνειες. Οι αραιές τοξοτές πτυχές γύρω από τη δεξιά κνήμη και οι πυκνότερες δέσμες λοξών πτυχών στο πλάι του δεξιού μηρού τονίζουν ιδιαίτερα την πλαστικότητα όλου του άνετου σκέλους. Ο αγαλματικός τύπος σύμφωνα με τον οποίο έχει παρασταθεί η γυναικεία μορφή υπήρξε δημοφιλής στους πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους. Στην εποχή αυτή ανήκει και το γυναικείο άγαλμα από τη Χωματερή των Άνω Λιοσίων.